بعيدتَرين رؤياها هم حقيقت دارن !
حتا اگه تعريف كردن‌ِ بعضياشون ،
سَرِ آدم‌ُ به باد بده !
رؤياي بچه‌گي‌ِ پاسبون‌ِ سَرِ چهاراه
داشتن‌ِ يه سوت سوتك بوده ،
ناظم‌ِ دبستان‌ِ ما
دلش مي‌خواسته هيتلر بشه ،
و اون زن‌ِ اون كاره‌ي خيابون‌ْ
شبا خواب‌ِ سوفيالورن‌ُ مي‌ديده !
بعضي وقتا ،
فكر كردن به آفتاب
آدم‌ُ بيشتر از خودِ آفتاب گرم مي‌كنه !
يه تفنگ‌ْ تو دستشه ،
اما از عدالت‌ُ آزادي حرف مي‌زنه !
هيشكي‌اَم اَزَش نمي‌پُرسه :
ما دُم‌ِ خروس‌ُ باور كنيم ،
يا قسم خوردن‌ِ روباه‌ُ ؟
يكي نيس بِهِش بگه :
آخه آدم‌ِ ناحسابي !
اگه يه قطره از خون‌ِ پينوكيو تو رَگاي تو بود كه تا حالا
دماغت پوزِ ديوارِ چين‌ُ زده بود !
پَس يه دَم اون دَهَن‌ِ گاله رُ ببندُ به جاش
چشماي باباغوري‌ت‌ُ وا كن تا ببيني ،
اَبراي سيا
هنوزم خون گريه مي‌كنن !
بشكنه دست‌ِ رُستم
كه خنجر از پُشت زدن‌ُ رَسم‌ِ پهلووني كرد !
بشمار !
بتّركه اون چشمي كه
بُردن‌ِ سهراب‌ُ نديد !
بشمار !
قلم بشه اون قلمي كه واسه سكه
پهلوون‌ْنامه نوشت !
بشمار !
آهاي ! پهلوونا !
يه عُمر تو زورخونه‌ها زورِ بي‌خود زدين !
نامردِ اون كسي كه از خجالت‌ِ اين جماعت آب نشه !
بشمار !
بستگي داره خودت بُلن‌شي ،
يا چُرت بزني تا آقاجون
با اُردنگي بيدارت كنه !
اونوخ بايس بِري تو حياط
با قند شكن‌ِ ننه جون يخ‌ِ حوض‌ُ بشكني‌ُ
وضو بگيري !
يادت باشه
بعدش زود برگردي تو خونه
وگرنه بايد واسه شكستن‌ِ يخاي دست‌ُ صورت‌ِ خودتم
از قندْشكن استفاده كنن !
بعد از اون جَلدي چادر نمازت‌ُ سَركن ،
كه مبادا آفتاب بزنه وُ
نمازت قضا بشه !
مي‌دونم هنوز نُه سالِت نشُده،
مي‌دونم سَرما وُ بي‌خوابي اَذيتت مي‌كنه ،
اما خوشحال باش ،
آدماي زجر كشيده به خدا نزديك‌تَرَن !
بعدِ رفتن‌ِ خورشيد سَرُكلّه‌ش پيدا مي‌شد ،
اما هميشه
تو جيباش پُرِ تُخمه‌ي آفتاب‌ْگردون بود !
با اون سگ‌ِ حنايي كه دورِ پاهاش مي‌چرخيدُ
دُمش‌ُ تكون مي‌داد !
كنارِ بيدِ مجنون‌ْ ،
رو نيمكت‌ِ سنگي‌ِ پارك مي‌شِست‌ُ
سازْدهني‌ش‌ُ از جيبش در مي‌آورد !
وقتي مي‌زد
سگ‌ِ هم پا به پاي صداي ساز زوزه مي‌كشيدُ معركه را مي‌نداخ !
جماعت‌ِ توي پارك دورِ اون دو تا جَم مي‌شدن به تماشا !
اگه يه نفر اون‌ُ نمي‌شناخت‌ُ سكه‌اي پيش‌ِ پاش مي‌نداخ ،
ديگه ساز نمي‌زد ،
بُلن مي‌شدُ بي‌اعتنا به تموم‌ِ آدماي دورُ بَرِش
از پارك مي‌رَف بيرون ،
سگ‌ِ هم پُشت‌ِ سَرِش !
اين كارُ واسه پول نمي‌كردن ،
نه خودش ،
نه سگش !
اما يه شب‌ْ وسط‌ِ نمايش ماموراي شهرداري سَر رسيدن ،
سگ‌ِ رُ انداختن پُشت‌ِ ماشينشون ،
اون مي‌خواس نذاره اما با چوب افتادن به جونش !
وقتي ماشيناشون از اونجا دور مي‌شد ،
رو زمين يه مُش تُخمه‌ي آفتاب‌ْگردون مونده بودُ
چَن قطره خون‌ُ
يه سازْدهني كه زيرِ پاي اون لعنتيا لِه شده بود !
از اون شب به بعد ،
ديگه هيچكس اون‌ُ سگش‌ُ
توي پارك نديد !
مث‌ِ هزاري‌ِ مُچاله ،
تَه‌ِ جيب‌ِ يه شوفر تاكسي !
مث‌ِ قطره‌ي مُف ،
نوك‌ِ دماغ‌ِ يه عَمَلي !
مث‌ِ عطرِ دَسمال‌ِ ابريشم ،
تو آستين‌ِ پيرهن‌ِ يه خانوم خانوما !
مثل‌ِ مقدس شدن‌ِ يه شمع ،
وقتي كه برق مي‌ره !
مث‌ِ رنگ‌ِ كبودِ خون‌ِ انار ،
دورِ لباي يه پسرْبچه !
مث‌ِ قشنگي‌ِ پشه‌ْبند ،
رو پُشت‌ِبوم‌ِ مهتاب‌ْزده !
مثه طعم‌ِ قرص‌ِ مسكن ،
رو زبون‌ِ يه مريض‌ِ سرطاني !
مث‌ِ دايره‌هاي آب‌ِ حوض ،
دورِ يه برگ‌ِ تازه مُرده !
مث‌ِ ملّق زدن‌ِ كبوترِ جَلد ،
وقتي رو بوم‌ِ صاحبش فرود مياد !
مث‌ِ گريه كردن ،
واسه مرگ‌ِ قهرمان‌ِ يه فيلم‌ِ سياه سفيد !
مث‌ِ نعره ي پهلوون‌ِ دوره‌ْگرد ،
وقتي زنجيرُ پاره مي‌كنه !
مث‌ِ چرخش‌ِ سكه تو هوا ،
قبل‌ِ نتيجه‌ي شير يا خط !
مث‌ِ حرارت‌ِ الكل ،
وقتي از گلو پايين مي‌ره !
مث‌ِ موج‌ِ گندم‌ْزار ،
وقتي باد از وسط‌ِ خوشه‌هاش مي‌گذره !
مث‌ِ تُردي‌ِ مَردنگي‌ِ چراغ‌ْ ،
تو دستاي پينه‌ْ بسته‌ي يه پيرمرد !
مث‌ِ صداي اولين تَرَقّه ،
تو غروب‌ِ سه‌شنبه‌ي آخرِ سال‌ْ !
مث‌ِ زمزمه كردن‌ِ يه آواز ،
وقت‌ِ رَد شدن از يه كوچه‌ي خلوت !
يه همچين چيزي‌ِ زندگي !
نه شيرين‌ُ نه تلخ !
مث‌ِ طعم‌ِ گَس‌ِ ريواس !
مث‌ِ مزه‌ي آب !
مث‌ِ رنگ‌ِ هوا...
كاكه گيان ! ببووره !
سه‌عاتي ده‌ستي ،
باتري ،
راديو ده‌ته‌وي ؟
من له‌م شاره غه‌ريبم !
ده‌مه‌وي بچمه هه‌ورامان !
ده‌زگيران‌م كه‌ژال
چاوروان‌ِ !
كاكه گيان !
په‌ژاره‌م ده‌ته‌وي ؟
تنها درخواستش يه نَخ سيگار بود !
يه سيگارْ
به اندازه‌ي آرزوهاي تموم‌ِ آدما !
يه سيگارْ
كه سهم‌ِ اون از تموم‌ِ زندگي باشه !
سَرجوخه‌ي چاق‌ُ چلّه‌ي جوخه
با دَستاي پَشمالوش
يه سيگار از جيب‌ِ لباس‌ِ اَرتشيش در آورد
گوشه‌ي لَباي اون گذاشت‌ُ آتيش زَد !
كي مي‌دونه سيگار كشيدن با دَسّاي بَسّه چه حالي داره ؟
چِش تو چِش‌ِ اون دَوازده نفري كه رو به روش وايساده بودن ،
چَن تا پُك‌ِ عميق به سيگار زَدُ
انداختش رو زمين !
بعد همون طور كه دود از دَهَنِش در مي‌اومد گُفت :
من حاضرم !
لوله‌ي تُفنگا كه غُريدن ،
اون سيگارِ ناتموم‌ِ روي زمين
هنوز روشن بود...
تموم‌ِ گُلاي دنيا رُ
به تو پيشكش ميكنم ،
بي اين كه بچينمشون !
از اينجا كه نيگا ميكنم پنداري يه نفر ،
از وسط‌ِ ميدون‌ِ انقلاب داره بَرام دَس تكون مي‌ده !
تو همهمه‌هاي اين خيابون مي‌شه خيلي چيزا پيدا كرد !
از كتاباي ممنوع‌ِ هدايت گرفته تا بسته‌هاي پَنج گِرَمي‌ِ گَردْ !
اما من همين خيابون‌ِ لامَصَب‌ُ دوس دارم !
احساس ميكنم اينجا به آدماي ديگه نزديك‌تَرَم !
آدمايي كه بي نگاه از كنارم مي‌گذرن‌ُ
تُن تُن بِهِم تَنه مي‌زنن‌ُ
نمي‌دونن كه چقدر دلواپَس‌ِ سادگي‌شونَم !
چقدر دلم مي‌خواد ديوارا رُ از ميونشون بَردارم !
ديوارا وُ مَرزاي نامريي
كه اونا رُ از همديگه جدا مي‌كنه !
مرزِ نژادُ عقيده ،
مرزِ جناح‌ُ نگاه ،
مرزِ نون‌ُ نياز ،
مرزِ مَسلك‌ُ مزخرفات‌ِ رنگ‌به‌رنگ‌ِ ديگه !
اگه اين ديوارا ،
اگه اين ديواراي لعنتي نباشن ،
همه تو خيابون به هم لبخند مي‌زنن ،
آسمون دوباره يادِ بادبادكاش مي‌اُفته وُ
كوچه‌ها پُر از جُفتاي عاشقي مي‌شه
كه بَلَد نيستن از همديگه خداحافظي كنن !
با همين شهر ،
با همين شهرِ قشنگي كه تو سَرَمه
از عرض‌ِ خيابون‌ِ انقلاب مي‌گذرم ،
رو زمين‌ِ زيرِ پام ،
كنارِ يه خط‌ِ زرد رنگ‌ِ دراز نوشتن :
از خط‌ِ زرد به آن طَرَف نمازْ باطل است .
16نشانه كه وقتش رسيده شغلتان را ترك كنيد