من تلاش ميكنم پس هستم

دانلود فايل صوتي غزل ( 190 كيلوبايت )

تو همچو صبحي و من شمع خلوت سحرم
تبسمي كن و جان بين كه چون همي‌سپرم
چنين كه در دل من داغ زلف سركش توست
بنفشه زار شود تربتم چو درگذرم
بر آستان مرادت گشاده‌ام در چشم
كه يك نظر فكني خود فكندي از نظرم
چه شكر گويمت اي خيل غم عفاك الله
كه روز بي‌كسي آخر نمي‌روي ز سرم
غلام مردم چشمم كه با سياه دلي
هزار قطره ببارد چو درد دل شمرم
به هر نظر بت ما جلوه مي‌كند ليكن
كس اين كرشمه نبيند كه من همي‌نگرم
به خاك حافظ اگر يار بگذرد چون باد
ز شوق در دل آن تنگنا كفن بدرم

دانلود فايل صوتي غزل ( 624 كيلوبايت )

جوزا سحر نهاد حمايل برابرم
يعني غلام شاهم و سوگند مي‌خورم
ساقي بيا كه از مدد بخت كارساز
كامي كه خواستم ز خدا شد ميسرم
جامي بده كه باز به شادي روي شاه
پيرانه سر هواي جوانيست در سرم
راهم مزن به وصف زلال خضر كه من
از جام شاه جرعه كش حوض كوثرم
شاها اگر به عرش رسانم سرير فضل
مملوك اين جنابم و مسكين اين درم
من جرعه نوش بزم تو بودم هزار سال
كي ترك آبخورد كند طبع خوگرم
ور باورت نمي‌كند از بنده اين حديث
از گفته كمال دليلي بياورم
گر بركنم دل از تو و بردارم از تو مهر
آن مهر بر كه افكنم آن دل كجا برم
منصور بن مظفر غازيست حرز من
و از اين خجسته نام بر اعدا مظفرم
عهد الست من همه با عشق شاه بود
و از شاهراه عمر بدين عهد بگذرم
گردون چو كرد نظم ثريا به نام شاه
من نظم در چرا نكنم از كه كمترم
شاهين صفت چو طعمه چشيدم ز دست شاه
كي باشد التفات به صيد كبوترم
اي شاه شيرگير چه كم گردد ار شود
در سايه تو ملك فراغت ميسرم
شعرم به يمن مدح تو صد ملك دل گشاد
گويي كه تيغ توست زبان سخنورم
بر گلشني اگر بگذشتم چو باد صبح
ني عشق سرو بود و نه شوق صنوبرم
بوي تو مي‌شنيدم و بر ياد روي تو
دادند ساقيان طرب يك دو ساغرم
مستي به آب يك دو عنب وضع بنده نيست
من سالخورده پير خرابات پرورم
با سير اختر فلكم داوري بسيست
انصاف شاه باد در اين قصه ياورم
شكر خدا كه باز در اين اوج بارگاه
طاووس عرش مي‌شنود صيت شهپرم
نامم ز كارخانه عشاق محو باد
گر جز محبت تو بود شغل ديگرم
شبل الاسد به صيد دلم حمله كرد و من
گر لاغرم وگرنه شكار غضنفرم
اي عاشقان روي تو از ذره بيشتر
من كي رسم به وصل تو كز ذره كمترم
بنما به من كه منكر حسن رخ تو كيست
تا ديده‌اش به گزلك غيرت برآورم
بر من فتاد سايه خورشيد سلطنت
و اكنون فراغت است ز خورشيد خاورم
مقصود از اين معامله بازارتيزي است
ني جلوه مي‌فروشم و ني عشوه مي‌خرم

دانلود فايل صوتي غزل ( 265 كيلوبايت )

گر دست رسد در سر زلفين تو بازم
چون گوي چه سرها كه به چوگان تو بازم
زلف تو مرا عمر دراز است ولي نيست
در دست سر مويي از آن عمر درازم
پروانه راحت بده اي شمع كه امشب
از آتش دل پيش تو چون شمع گدازم
آن دم كه به يك خنده دهم جان چو صراحي
مستان تو خواهم كه گزارند نمازم
چون نيست نماز من آلوده نمازي
در ميكده زان كم نشود سوز و گدازم
در مسجد و ميخانه خيالت اگر آيد
محراب و كمانچه ز دو ابروي تو سازم
گر خلوت ما را شبي از رخ بفروزي
چون صبح بر آفاق جهان سر بفرازم
محمود بود عاقبت كار در اين راه
گر سر برود در سر سوداي ايازم
حافظ غم دل با كه بگويم كه در اين دور
جز جام نشايد كه بود محرم رازم

دانلود فايل صوتي غزل ( 225 كيلوبايت )

نماز شام غريبان چو گريه آغازم
به مويه‌هاي غريبانه قصه پردازم
به ياد يار و ديار آن چنان بگريم زار
كه از جهان ره و رسم سفر براندازم
من از ديار حبيبم نه از بلاد غريب
مهيمنا به رفيقان خود رسان بازم
خداي را مددي اي رفيق ره تا من
به كوي ميكده ديگر علم برافرازم
خرد ز پيري من كي حساب برگيرد
كه باز با صنمي طفل عشق مي‌بازم
بجز صبا و شمالم نمي‌شناسد كس
عزيز من كه بجز باد نيست دمسازم
هواي منزل يار آب زندگاني ماست
صبا بيار نسيمي ز خاك شيرازم
سرشكم آمد و عيبم بگفت روي به روي
شكايت از كه كنم خانگيست غمازم
ز چنگ زهره شنيدم كه صبحدم مي‌گفت
غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم

دانلود فايل صوتي غزل ( 256 كيلوبايت )

مزن بر دل ز نوك غمزه تيرم
كه پيش چشم بيمارت بميرم
نصاب حسن در حد كمال است
زكاتم ده كه مسكين و فقيرم
چو طفلان تا كي اي زاهد فريبي
به سيب بوستان و شهد و شيرم
چنان پر شد فضاي سينه از دوست
كه فكر خويش گم شد از ضميرم
قدح پر كن كه من در دولت عشق
جوان بخت جهانم گر چه پيرم
قراري بسته‌ام با مي فروشان
كه روز غم بجز ساغر نگيرم
مبادا جز حساب مطرب و مي
اگر نقشي كشد كلك دبيرم
در اين غوغا كه كس كس را نپرسد
من از پير مغان منت پذيرم
خوشا آن دم كز استغناي مستي
فراغت باشد از شاه و وزيرم
من آن مرغم كه هر شام و سحرگاه
ز بام عرش مي‌آيد صفيرم
چو حافظ گنج او در سينه دارم
اگر چه مدعي بيند حقيرم

عمريست چنين به خود مينالم

بشكست سبوي عمر رفت امالم

اي دوست بيا و بنگر اين وقت

از هجر تو بي حال بگشته حالم

همه گان چشم بغرند به من

گوئيا كفر نموده حالم

آنكه بر من يار بود و همدمي

تير زه را بزدي بر حالم

بال بشكست و شدم ذله و خوار

كافران گريه كنند بر حالم

ساقيا:خوار بگشتن تا كي

ديگران مي بخورند من برود احوالم

مگر اين عمر چه ها ميسازد؟

كه من از ظلم كسان مينالم.

كه من از ظلم كسان مينالم

"براي جستجو در اشعار حسين سپهري كليك كنيد"

حسين سپهري در تير ماه سال ۱۳۵۲ شمسي در خانواده اي از قشر مستضعف اما مقيد به اصول و عقايد انساني در بيمارستان ۲۵ شهريور شهرستان آبادان از شهرهاي استان جنگ ديده و مظلوم خوزستان متولد شد . پدرش كارگر و با در آمدي نه چندان مناسب در شركت ايران زاپن مشغول بود . داستان زندگي او مانند بسياري از هموطنان همراه با زجر فراوان بوده است . از سال ۱۳۷۲ اقدام به سرودن شعر نموده است كه متاسفانه به علت نداشتن آشنا و استطاعت مالي نتوانسته است اشعارش را به چاپ برساند . سري اول اشعارش ۸۶ قطعه ودر ۱۸۶ صفحه آرميده اند . البته جاي نگراني نيست چرا كه ما بعد از مرگ ياد شاعران ونويسندگان و دانشمندان بي آشنا خواهيم افتاد.

  اشعار حسين سپهري

گويند هستي       چه در خواب چه در مستي

همه عالم           چه غيب و چه هستي

همه عقايد را       چه عدالت چه بت پرستي

چه عشق  چه نفاق    چه پستي

همه وهمه را نظارهگر هستي

تو مي ايي  از همه جا    هرجا كه هستي

خونها جاري ميشود     از هر گنه پرست پستي

  همه وهمه را تو    موا هستي

تو موعودي   تو امامي    تو همه عالم و هستي

تو كه نوري   تو جمالي     تو همه عالم هستي

تو اميد هر سيه روز           تو عصاي همه هستي

تو پيام اور حقي                تو تضاد رشوه هستي

وقتي ايي همه جا گل      همه جا شادي و مستي

همه اشك شوق ريزند      مهديا چون كه تو هستي

پرده سياه ظلمت               تيغ تو برد به نستي

                     مهديا عشق خدايي

                   همه عالمم تو هستي 

رنگ درهم و پشيزي            همه را برد به مستي

مهديا روز عذا نيست            روزي كه در ان تو هستي

آي اي مهدي موعود            بزدا تو بت پرستي

همه سجاده بدوشند           ليك در عالم مستي

اهل سجاده بيايند                ان زماني كه تو هستي

آي اي منجي بر حق            بي تو عالم رو به پستي

به اميد مقدم تو                     من كنم خدا پرستي

تو نباشي همه عالم              رو برد به بت پرستي

آي اي ابن پيمبر                     اي تو جان بخش به هستي

صلوات هر دو عالم                 بر تو اي جمال هستي

همه ملك فدايت                    از ملائك تا به هستي

                    تو بيا و با خودت آر

                     جبه نجات هستي

كاش اين لحظه بيايي             تا رود خفت و پستي

                        مهديا جان به فدايت

                      هر كجا نشسته هستي.

گلي در باغ خود ديدم صباحي

             كه از بوي خودش سر مست بوده

به اطرافش نگاهي گرم كردم

                       كه عقل هرچه بلبل را ربوده

همه اطراف خود حيران گشته

                    كه كس از انهمه در خود نبوده

سوال از هركه ميكردم جوابي

                     نديدم چون همه مدهوش بوده

نظر بر ساق و برگش كردم اي دوست

                      كه اين گل بوده يا عود كبوده

بدان اين بوي از ان گل نبوده

                        كه بوي از باغ گلهايم ربوده

گل خرزهله كه بويي ندارد

                               اگر دارد ز گلزارم ربوده

                     اگر بوي گلستانم نـــبــــودي

                      بوي خرزهله كه بويي نبوده

روزها بگذشت و يك روزدگر امد پـديـــد 

چشم ما جز رنج و آه غم بديدارش نديد

اين چه دور   انيست   دوران   جــــديــد

قلبها از   سنگ  شد  گــاه   از  حــــديــد

دوستان يـكدفــعــه گــردنــد نـا پـــديـــد

وقـــت سخــتــيـها و در وقــت و  عــيـــد

هيچ نتواني بيابي اي رفيق

چه عزا باشد چه در هنگام عيد

كودكان با مهر مادر زيستند

واي بر آنكس كه مادر را نديد

روزگار ما چونان روز و شبي

گربيايد از جهان بايد بريد

دوستان:اين عمر ازمايش است

واسه رفتن بياوردش پديد

توشه گر بردي سلامت ميروي

ورنبردي اتشي ايد پديد

روز رستاخيز مي ايد به زود

بايدي ببريد از سنگ و حديد

جمله اين منزل رها بايد نمود

خانه كردار مي بايد خريد

خانه كردار ني با پول و زر

بلكه بااخلاق مي ايد پديد

انكه كردارش نكو نيكو خريد

و انكه بدها كرد دوزخ را بديد

اهل منزل در جهان كميابند

واي بر انكس كه دنيا را خريد

اين جهان بازيچه است و جاي لهو

هر كه از لهوش برد جنت بديد

اهل جنت اهل ايمانند و بس

ني دغل بازان دل سنگ و حديد

آنكه اخري را به اين دنيا فروخت

حتم داند آخرت اتش بديد