شكوه

عمريست چنين به خود مينالم

بشكست سبوي عمر رفت امالم

اي دوست بيا و بنگر اين وقت

از هجر تو بي حال بگشته حالم

همه گان چشم بغرند به من

گوئيا كفر نموده حالم

آنكه بر من يار بود و همدمي

تير زه را بزدي بر حالم

بال بشكست و شدم ذله و خوار

كافران گريه كنند بر حالم

ساقيا:خوار بگشتن تا كي

ديگران مي بخورند من برود احوالم

مگر اين عمر چه ها ميسازد؟

كه من از ظلم كسان مينالم.

كه من از ظلم كسان مينالم