اصرار بر وضع موجود دشمن نوآوري است

اصرار بر وضع موجود دشمن نوآوري است

تمايل به وضع موجود گرايشي است كه در هر فرد نرمالي وجود دارد. براي ايجاد هر نوعي از نوآوري، ابتدا بايد از وضع موجودرو‌ برگرداند. در نتيجه، وقتي مديران با يك ايده بسيار نوآورانه روبه‌رو مي‌شوند، در اكثر مواقع به سرعت آن را رد مي‌كنند، نه به اين خاطر كه ايرادي در آن ايده وجود دارد، بلكه از اين جهت كه اين ايده «خواهان تغيير» است.

اما اگر واقعا مي‌خواهيم شركتي نوآور داشته باشيم، بايد با اين تغييرات كنار بياييم.

تمايل به وضع موجود ميلي بازدارنده و گهگاه كاملا غيرعقلاني است كه در تمام انسان‌ها وجود دارد: ميل به نگه‌داشتن همه امور به همان شكلي كه هستند و اجتناب از هر نوع تغيير شرايط. مي‌گوييم اين ميل بازدارنده است زيرا در بسياري از مواقع حفظ وضع موجود و تغيير ندادن آن اصلا به نفع ما نيست و غيرعقلاني است زيرا گاهي حتي خود فرد نيز ضررهاي  اين  رويكرد را مي‌داند و باوجود اين حقيقت از تغيير اجتناب مي‌كند. اين ويژگي به طور خاص با روح نوآوري در تناقض است زيرا ميل به تغيير گام اول در نو‌آوري است. شايد به همين دليل مشاهده مي‌شود بسياري از شركت‌ها ايده‌هاي زيادي توليد مي‌كنند اما از به كارگيري آنها (خصوصا موارد خلاقانه‌تر) عاجز هستند. اغلب مديران بين دو گزينه پيشرفت تدريجي و پيشرفت ناگهاني و چشمگير، مورد اول را انتخاب مي‌كنند و اين تا حد زيادي نه به خاطر عدم كفايت آنها در تصميم‌گيري بلكه به دليل اين گرايش انساني به وضع موجود است.

در نتيجه، بدون شك مي‌توان ادعا كرد كه تمايل به وضع موجود عاملي منفي در ارزيابي هر برنامه نوآورانه‌ است و اگر شما كسي هستيد كه سرپرستي يك پروژه نوآورانه را برعهده داريد، لازم است از اين تمايل قوي آگاه  باشيد و از اثرات منفي آن  حذر كنيد.

چه بايد كرد؟

اولين كاري كه بايد بكنيد اين است كه به وجود پديده‌ تمايل به وضع موجود واقف باشيد و بدانيد كه اين بخشي از طبيعت انسان است.

حال اگر درصدد هستيد كه نوآوري حقيقي را در شركت يا كسب‌وكار خود راه بيندازيد، مي‌توانيد به ايجاد يك معيار ثابت براي ارزيابي ايده‌ها فكر كنيد كه قادر باشد به اين سوال پاسخ دهد: «آيا آنچه اين ايده مي‌خواهد با وضع موجود فاصله زيادي دارد؟» و از آن معيار براي سنجش ايده‌هاي جديد استفاده كنيد؛ به اين صورت كه تنها ايده‌هايي را بپذيريد كه به سوال فوق پاسخ «آري» داده باشند. معيار خود را طوري طراحي كنيد كه علاوه بر «آري يا نه» به ايده‌ها امتياز دهد تا بتوانيد مقايسه بهتري به‌دست آوريد.از سوي ديگر، اگر قصد داريد ايده‌اي نوآورانه را به شركتي يا سازماني بفروشيد، اين را در ذهن داشته باشيد كه بدون شك به مشكل تمايل مشتريان به وضع موجود و عدم علاقه آنها به تغييرات اساسي برخورد خواهيد كرد.

براي حل اين مشكل لازم است هنگام فروش خودتان بر اين نكته انگشت بگذاريد و سعي كنيد براي ترس آنها پاسخ‌هايي دلگرم كننده ارائه دهيد. به‌عنوان مثال بگوييد: «اگرچه به ظاهر به نظر مي‌رسد اين ايده موجب اختلالات درون‌سازماني زيادي شود، اما در حقيقت اين تغييرات آن‌قدر بزرگ و پرهزينه نيست و پس از اجراي آن اكثر كاركنان مي‌توانند همانند قبل به كار خود ادامه ‌دهند.» تعداد زيادي از مشتريان علاقه‌مند فقط همين مقدار دلگرمي را لازم دارند تا متقاعد شوند و تن به تغيير دهند.

پافشاري نكنيم

يك كار سودمند ديگر اين است كه خودتان را به جاي همكارانتان بگذاريد. به اين فكر كنيد كه اگر جاي شما عوض مي‌شد و همكارتان سعي در متقاعد كردن شما براي تغييراتي داشت كه عملا نحوه فعلي كارتان را مختل مي‌كند و نيازمند تغييرات جدي باشد چه حسي پيدا مي‌كرديد. اكثر ما فارغ از هر استدلالي كه برايمان مي آورند، دست كم در نظر اول از آن ايده استقبال نمي‌كنيم. در نظر گرفتن اين شرايط فرضي باعث مي‌شود درك بهتري از مخاطبمان و احساسات وي داشته باشيم و براي دلگرمي و آرامش آنها به دنبال روش‌هاي بيشتري بگرديم.

ايده‌هاي خود را پيش از شروع به‌طور آزمايشي پياده‌سازي كنيد تا دست‌كم از اختلالات غيرضروري جلوگيري كنيد و تا حد ممكن مشكل كمتري براي كاركنان ايجاد كنيد.

از تمايل به وضع موجود در خودتان نيز غافل نمانيد. شما نيز مانند ديگران در معرض اين خطر قرار داريد. اطمينان حاصل كنيد كه ايده‌اي را به خاطر سختي آن رد نمي‌كنيد. مي‌توانيد معيارهاي سختگيرانه‌اي تنظيم كنيد تا تصميم شما در انتخاب ايده‌ها را بسنجد. زماني كه در رد ايده‌اي مصمم هستيد كه مي‌دانيد نيازمند تغييرات وسيع است، تصميم خود را چندين و چند بار بررسي كنيد تا مطمئن شويد عوامل ديگري غير از دشواري آن باعث اين انتخاب شده است.

به ياد داشته باشيد هر ايده‌اي كه نيازمند تغييرات عملي باشد، بدون شك ايده‌اي خلاقانه است. اينكه چقدر نوآورانه باشد پرسش بعدي است كه بايد با احتياط و دقت به آن پاسخ داد.