اي يگانه! اي بي همتا!
اي شنونده بر سكوت من!
اي آنكه در كائنات بزرگ خود بر انساني همچون من دستور سجده دادهاي!
اي خدا! اي خداي مهرباني! اي خداي خوبي!
اي خداي ارزن و گندم! اي دهنده نعمت آب!
اي نقاش جهان و فلك! اي زنده كننده جان و روح بيمار من!
اي خالق عقل و كمال! اي خداي بزرگ! اي رحمان! اي رحيم!
تو را قسم به شب پر ستاره، تو را قسم به دل پاره پاره، تو را قسم به شهاب گريزان، تو را قسم به لحظههاي برگريزان، تو را قسم به نگاه معصوم كودك، تو را قسم به شكوه باز شدن غنچههاي پر اميد، تو را قسم به اشك توبه، تو را قسم به ستارههاي دلانگيز، تو را قسم به دعاي مادر!
چنان ذكرت را بر زبانم جاري كن كه حتي در بستر بيماري و در زمان گفتن هر آنچه كه نميدانم، فقط نام تو بر زبانم باشد بگذار چنان در روح و افكارم رخنه كني كه هيچ تار و پودي از من بدون تو شكوفا نگردد. چنان در درون روحم باش تا هر گام و حركتي از من بوي خدا بدهد.