در اينجا ساعات كاري به سه دسته تقسيم ميشود و نشان دهنده ميزان زماني است كه كارگران و مستخدمين در سرتاسر جهان بايد بطور فعال كار كنند.اولين مورد مربوط است به افراد شاغلي كه تعداد ساعات كمي را در هفته كار مي كنند(كسانيكه تعداد ساعات كاري آنها نصف ساعت كاري معمول ميباشد). دومين مورد مربوط به كساني است كه معمولا تعداد ساعت كاري آنها بيشتر از ميزان ساعت كاري ديگر افراد است (در اينجا 40 ساعت در هفته).سوم ،ميانگين سالانه ساعات كاري براي هر فرد ميباشد. اين شاخص در هر جا كه امكان داشته باشد بصورت مجزا اطلاعاتي در مورد زنان و مردان آورده است.
درصد زنان و مرداني كه بيش از 40 ساعت در هفته كار ميكنند در كشورهاي مختلف متفاوت است، اما در اكثر كشورها، مردان نسبت به زنان بيشتر كار ميكنند. فقط دو استثناء در اين مورد وجود دارد: يكي مجارستان و ديگري جزيره اروبا در غرب هند.
بيشترين ميزان ساعت كاري، در قسمتهاي مركزي و شرقي اروپا در بين زنان و مردان ( بيش از 75 درصد كار بالاتر از 40 ساعت در هفته) وجود دارد.
تعداد ساعات كاري در بسياري از كشورهاي صنعتي از سال 1990 كم شده است . تنها در يونان، ايسلند و سودان تعداد ساعات كار در سال افزايش يافته است. بيشترين ميزان 100 ساعت براي هر نفر _در بلژيك، فرانسه، ايرلند و پرتقال ديده ميشود. به طور كلي، از تعداد ساعات كار در هر سال كاسته شده است. اما ساعات كار در اكوادور، مكزيك و پرو به 100 ساعت افزايش يافته است.
در اقتصاد 8 كشور از 48 مورد گزارش شده، ميزان ساعت كار 2000 ساعت به ازاي هر نفر در سال اخير گزارش شده است. در آسيا ميزان ساعات كاري افراد به نسبت بيشتر بوده است. هر 6 كشوري كه در آنها ميزان ساعت كار زياد ميباشد آسيايي هستند:تايلند(2228 ساعت)، مالزي(2244 ساعت)، هنگ كنگ (1178 ساعت)، سري لانكا(2288 ساعت)، بنگلادش(2301 ساعت) و كره(2447 ساعت).