پيش از تو

پيش از تو آب معني دريا شدن نداشت

شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت



بسيار بود رود در آن برزخ كبود

اما دريغ زهره ي دريا شدن نداشت



در آن كوير سوخته، آن خاك بي بهار

حتي علف اجازه ي زيبا شدن نداشت



دلها اگرچه صاف ولي از هراس سنگ

آيينه بود و ميل تماشا شدن نداشت



چون عقده اي به بغض فرو بود حرف عشق

اين عقده تا هميشه سرِ واشدن نداشت