پرندگان مي آيند

در خيابان كساني هستند كه به آدم نگراني تعارف مي كنند

اما من كه دغدغه ي خوشبختي ام نيست

به شادي اين خوشبختهاي كوچك مي خندم

پس مي آيم با زنبيلهايي از ترانه و آويشن

و مرداني را سلام مي دهم

كه تو را در تنفس خود دارند

و يك لبخند تو را

به هزار بار عافيت محض

/ ترجيح مي دهند

كساني كه از هم مي پرسند :

/ « چگونه هنوز هم زنده ايم ؟»

نشاط سرودهايم را حفظ مي كنم

و ترانه هايم را از زيبايي مي آكنم

و با تمام حنجره هاي صبور

آواز مي خوانم

نشاط سرودهايم را حفظ مي كنم

ميان آفتاب و مردم راه مي روم

و ترانه هايم را كه از اميد سرشارند

در جيبشان مي ريزم

/ در سبدهاي خاليشان

/ در دلشان

و دفتر لبخندهايم را

با مردم كوچه و خيابان

/ ورق مي زنم

با كودكان امسال

مردان سالهاي ديگر

كه منشور تحقّق آفتاب را

در سر انگشتان خويش دارند

كودكاني روشن

كودكاني از پشت آفتاب

از صلب سخاوتمند بهار

كودكاني كه هر پنجشنبه عصر

در بهشت شهيدان

آينده ي وطنم را به شور مي نشينند

كودكاني كه مسير بهار را تعيين مي كنند

نشاط سرودهايم را حفظ مي كنم

و ترانه هايم راز آب و آفتاب پر مي كنم

براي بهاري كه هست

براي بهاران در راه

نشاط سرودهايم را حفظ مي كنم

با تمام حنجره هاي تشنه

فرياد مي زنم :

تحقق آفتاب حتمي است

پرندگان مي آيند