من هم ميميرم

من هم مي ميرم اما نه مثل غلامعلي

كه از درخت به زير افتاد

/ پس گاوان از گرسنگي ماغ كشيدند

/ و با غيظ ساقه هاي خشك را جويدند

/ چه كسي براي گاوها علوفه مي ريزد؟

من هم مي ميرم

اما نه مثل گل بانو

كه سر زايمان مرد

/ پس صغرا مادر برادر كوچكش شد

/ و مدرسه نرفت

/ چه كسي جاجيم مي بافد؟

من هم مي ميرم

اما نه مثل حيدر

كه از كوه پرت شد

/ پس گرگ ها جشن گرفتند

و خديجه بقچه هاي گلدوزي شده را

/ در ته صندوقها پنهان كرد

/ چه كسي اسبهاي وحشي را رام مي كند؟

من هم مي ميرم

اما نه مثل فاطمه

/ از سرماخوردگي

/ پس مادرش كتري پر سياوشان را

/ در رودخانه شست

/ چه كسي گندم ها را به خرمن جا مي آورد؟

من هم مي ميرم

اما نه مثل غلامحسين

از مار گزيدگي

/ پس پدرش به دره ها و رود خانه ها ي بي پل

/ نگاه كرد و گريست

/ چه كسي آغل گوسفندان را پاك مي كند؟

من هم مي ميرم

اما در خيابان شلوغ

در برابر بي تفاوتي چشمهاي تماشا

زير چرخهاي بي رحم ماشين

ماشين يك پزشك عصباني

وقتي از بيمارستان دولتي برمي گردد

پس دو روز بعد

در ستون تسليت روزنامه

زير عكس ۴*۶ خواهند نوشت

اي آنكه رفته اي

چه كسي سطلهاي زباله را پر مي كند؟