دوشنبه ۱۲ اسفند ۹۸ | ۲۰:۱۱ ۶۶ بازديد
در عادت مداوم بودن
وقتي
بانگ رحيل عمر
بي وقفه مي نواخت در جان شب
من در امتناع خورشيد
كه نور را از من دريغ مي كرد
/ گريستم
من اشك را گواه گرفتم
وقتي كه بودن من
/ از دليل تهي بود
من با دليل مي ميرم
و بر دست وجدان دنيا
/ تشييع خواهم شد