هزاره آواره

آي شمايان شب نشين

كه نغمه ي قبيحي

/ به خوش رقصيتان وا مي دارد

و تنتان

گرم مستي جرعه ي بد بويي است

/ كه خوك هاي خوش سليقه

/ در آن تف كرده اند

باري

لجن هزار مرداب

/ از دلتان نشست كرده است

گنداب كدامين شب بي ستاره را

/ در سينه ي شما چلانده اند

كه تشنه ي خون آفتاب شده ايد

هم دهان باد با شما ديو عطش

كه به آب دشنام داده ايد

زنهار كه ما

/ براي رضايت آفتاب

/ به شب تشر زده ايم



*



اي بي خانمان

/ قلب من خانه ي تو

بخوان كه تا رها شود درآب

دل خزان زده

/ باغهاي بي آبشار

بخوان

/ كه ذهن پنجره ي تير خورده

/ از آفتاب لبريز است

نگاه كن

در هزاره آوار

/ آفتاب چه عريان مي تابد

بخوان به نام آب

/ كه رود دنباله ي آواز توست

بگو بهار، بهار!



*



باور كنيم

/ دستهاي بهارآور امام را

بهار

ادامه ي لبخند اوست



*



با من بيا

/ به نظاره ي هزاره ي آوار

و ببين

/ پايان زندگي

/چقدر مستند است