رونق تماشا

باور سبز من سپيدارا

دوست دارم تو را و دريا را



هر شب از چشمهات مي شنوم

نفس پاك صبح فردا را



بر نمي گيرم از دو چشمت چشم

رونقي داده اي تماشا را



مه ابهام آسمان در پيش

به كجا مي بري دل ما را



برتر از آفتاب مي تابي

چون نظر مي كنم بالا را



رودها بي شكيب مي رانند

تا تو در آب مي نهي پا را



بي نصيبم ز لطف شبنم هم

كي توانم نوشت دريا را