بي بنياد

آرامش موقت!

مي آيي

/ به غارت خلوت

و بوي عادت

/ با تو مي آيد

و گنگ را به تبسم

و تبسم را

/ به قهقهه تبديل مي كني

اي روشنايي بي بعد

اي سطح بي عميق

/ ميان پنجره مي خندي

و رو به روي مرا

/ به هر چه آفتاب خداست مي بندي

عطش را مباد

/ كه دل به رخوت مردابي تو سپارد