از بهار

دل باغ تا سبزه را آرزو كرد

بهار آب و آيينه را رو به رو كرد



زمين را در اطراف باران رهانيد

تن خسته ي خاك را زير و رو كرد



تشر زد به تالاب هاي زمينگير

دل قطره ها را پر از جستجو كرد



خيابان پر از خلوت و خامشي بود

خم كوچه ها را پر از هاي و هو كرد



نگاهم پي خواهشي سبز مي رفت

بهار آمد و با دلم گفتگو كرد



مرا با صداي تر آبها خوانند

مرا با دل خسته ام رو به رو كرد



چنان با من از مرگ آلاله ها گفت

كه روحم تب مرگ را آرزو كرد