مرا مبر خيمه

مرا مبر خيمه

شاعر : محمد بياباني

بيا به علقمه درياب تكسوارت را
به خاك بنگر علمدار كارزارت را

تو ايستاده و من پيش پات نقش زمين
مگير از من بي دست اين جسارت را

مرا ببخش چو خواندم برادرت آقا
به امر مادرتان گفتم آن عبارت را

بگير لاله چشمم كه خوب بنگرمت
بده دوباره به من فرصت زيارت را

خجل ز روي ربابم، مرا مبر خيمه
چگونه بنگرم اطفال بيقرارت را

سه شعبه اي كه زده حرمله به ديده من
به آن دوباره نشان كرده شيرخوارت را

صداي هلهله ها تا رسيد فهميدم
يقين به خنده كشيدند انكسارت را

سريع تر برو كه اين نگاه هاي حريص
شروع كرده به سمت خيام غارت را