سايه نشين علم

سايه نشين علم

شاعر : رضا جعفري

در آب جلوه كردي و موج عطش نشست
در من ظهور كردي و كرديم خود پرست

دست مرا گرفتي و چشم تو بسته شد
در خود خراب گشتم و بند دلم گسست

گفتم : مخواه سايه نشين علم شوم
اين آفتاب ، مغز حرم را گداخته است!

روي فرات ، صورت در هم كشيده شد
تا موج هاي اشك به چشم تو حلقه بست

آيينه اي براي تماشا گذاشتم
سنگي رسيد و صورت آيينه را شكست

دستي نمانده بود كه مشكي زنم به آب
حالا به جاي مشك بنوش از لب دو دست