خضر تشنه كام - وحيد قاسمي

خضر تشنه كام

شاعر : وحيد قاسمي

 برنيزه روي پاي خودت ايستاده اي
مردي شدي، براي خودت ايستاده اي

مثل بزرگهاي قبيله چه با غرور!
بر پاي ادعاي خودت ايستاده اي

شانه به شانه ي همه سرهاي قافله
همراه مقتداي خودت ايستاده اي

تو پا به پاي اكبر و عباس بر سنان
تنها به اتكاي خودت ايستاده اي

ذبح عظيم، بت شكن، پير كربلا
در وادي مناي خودت ايستاده اي

اي خضرتشنه كام، دراين گوشه ي كوير
بر چشمه ي بقاي خودت ايستاده اي

ما بين ناقه هاي من و عمه زينبت
در مروه و صفاي خودت ايستاده اي

رأست چگونه بر سر ني بند مي شود!؟
بي شك تو با دعاي خودت ايستاده اي

در آسمان ابري سنگ و كلوخ شهر
با سعي بالهاي خودت ايستاده اي

پيش سپاه ابرهه ي عابران شام
مانند كعبه جاي خودت ايستاده اي

من را دعا كن از سر ني، كودك رباب
در محضر خداي خودت ايستاده اي