حريصان شهادت - سعيد توفيقي

حريصان شهادت

شاعر : سعيد توفيقي

حضرت عاطفه لطف تو اگر بگذارد
دل آيــينه اي ام قصــد تقــرب دارد

آسمانم همه ابري است ، تماشايش كن
«نه» نگو چون به تلنگر زدني مي بارد

حرفم اين است كه لطمه به غرورم نزني
دست رد بر جگــر تنگ بلــورم نزني

مهلتي تا كه كنــار تو تلالــۆ بكنم
با دل سوخته ات بيعتي از نو بكنم

نذر كردم كه به اندازه ي وسعم آقا!
همه هستي خود نذر سر تو بكنم

دو پســر نزد تو با چشـــم ترم آوردم
دو جگر گوشه ز جنس جگرم آوردم

هر دو بر گوشه ي دامان شما ملتمس اند
بر در خانه ي احساس شما ملتمس اند

در دل كوچكشان عشق شما مي جوشد
تا كه گردند به قربان شما ملتمس اند

هر دوتا شير مرا با غم تو نوشيدند
از شب پيش براي تو كفن پوشيدند

حضرت آينه بگذار سرافراز شوم
در شعاع كرمت بشكُفم و باز شوم

تپش ام كند شده مرحمتي كن آقا!
تا به پايان نرســم بازهم آغاز شوم

اين حريصان شهادت ز پي نان توأند
هر دو از روز ازل دست به دامان توأند

پيش از آني كه بيايند تفأّل زده اند
عطر بر پيرهن و شانه به كاكل زده اند

يك دهه فاطميه گريه به زهرا كردند
تا كه بر دامن تو چنگ توسل زده اند