شكوه روشنايي

افق تاريك
دنيا تنگ
نوميدي توان فرساست
مي دانم
وليكن ره سپردن در سياهي
رو به سوي روشني زيباست
مي داني
به شوق نور در
ظلمت قدم بردار
به اين غم هاي جان آزار دل مسپار
كه مرغان گلستان زاد
كه سرشارند از آواز آزادي
نمي دانند هرگز لذت و ذوق رهايي را
و رعنايان تن در تورپرورده
نمي دانند در پايان تاريكي شكوه روشنايي را