زبان بي زبانان

غنچه با لبخند
مي گويد تماشايم كنيد
گل بتابد چهره همچون چلچراغ
يك نظر در روي زيبايم كنيد
سرو ناز
سرخوش و طناز
مي بالد به
خويش
گوشه چشمي به بالايم كنيد
باد نجوا مي كند در گوش برگ
سر در آغوش گلي دارم كنار چتر بيد
راه دوري نيست پيدايم كنيد
آب گويد
زاري ام را بشنويد
گوش بر آواي غمهايم كنيد
پشت پرده باغ اما
در هراس
باز پاييز است و در راهند آن دژخيم و داس
سنگ ها
هم حرفهايي مي زنند
گوش كن
خاموش خا گويا ترند
از در و ديوار مي بارد سخن
تا كجا دريابد آن را جان من
در خموشي هاي من فرياد هاست
آن كه دريابد چه مي گويم كجاست
آشنايي با زبان بي زبانان چو ما
دشوار نيست
چشم و گوشي هست مردم را دريغ
گوش ها هشيار نه
چشم ها بيدار نيست