مشعل زر

مشعل زر

شاعر : ايرج ميرزا

برآمد بامدادان مهر انور   

جهان را كسوت نو كرد در بر

        تو پنداري كه زرّين شاهبازي    

 همي گسترد در صحن فلك پر

       و يا از بهر اثبات رسالت   

      كف موسي همي شد ز آستين در

و يا گويي عروسي ماه رخسار    

شب دوشينه بر سر داشت معجر

كنون برداشت از سر معجر خويش

جهان از طلعت او شد منوّر

  و يا گويي كه در اين جشن فيروز    

فلك افروخته زرّينه مجمر

چنين روز و چنين عيد مبارك      

 كه آمد امر «بلّغ» بر پيمبر

نبي اندر غدير خم برافراشت     

جهاز چهار اشتر، جاي منبر

برآمد بر فراز آن و بگرفت    

 به دست خويش اندر دست حيدر

همه بر گرد او گرديده انبوه    

  گروه بي‌شمار و خيل بي‌مر

همه تفويض كرد امر ولايت 

    به ابن عمّ و در معني برادر