امام سامرا جانم فدايت

امام سامرا جانم فدايت

شاعر : احسان محسني فر

به يمن تو گداي اهل بيتم
گداي هل اتاي اهل بيتم

به لطف آستان مستجابت
مسلمان دعاي اهل بيتم

به نام تو پس از عمري غريبي
غلام آشناي اهل بيتم

زيارت جامعه خواندي و حالا
سگ كهف الوراي اهل بيتم

به احسان هدايت كردنن توست
اگر تحت لواي اهل بيتم

اگر چه كربلايي هستم اما
گداي سامراي اهل بيتم

ولي كبريا جانم فدايت
امام سامرا جانم فدايت

منم از مبتلايت مبتلاتر
منم از آشنايت آشناتر

اگر لطف كريمان به نداري است
منم از بينواها بينواتر

تو حالا كه هزاران فيض داري
دل من از گدايانت گداتر

تو راه باز توحيدي،هر آنكه
به تو نزديك تر پس با خدا تر

برايت دشمنت هم نذر مي كرد
تو هستي از همه مشگل گشا تر

علي هستي و جدت هم علي بود
تويي با اين حساب ابن الرضاتر

تو هم مثل پدر زهرا نژادي
عزيز خانه ي باب المرادي

تو در يكتائي ات يكتا شناسي
تو در آقايي ات اقا شناسي

لباس بندگي بر تن گرفتي
تو الحق بنده مولا شناسي

تو هنگام كريمي از گداها
نمي پرسي غريبي يا شناسي

تو در سير نزولت هم صعود است
تو در روي زمين بالا شناسي

امام غائبت را مدح كردي
تو در امروز هم فردا شناسي

زيارت جامعه در اصل اين است
زيارت نامه ي زهرا شناسي

زيارت جامعه يعني ولايت
زيارت جامعه يعني هدايت

دلت سرمنشاء خلق عظيم است
تجلي گاه رحمان و رحيم است

اقامت كن ميان دل كه عمري
دلم در كوي دلدارش مقيم است

هدايت كن مرا باگوشه چشمي
صراط تو صراط مستقيم است

اسير گريه ام، ري زاده هستم
كه از عشاق تو عبدالعظيم است

بهشت شيعه باشد سامرايت
حريمت عرش جنات النعيم است

بيا و شيعه را درياب، آقا
قرار ما دم سرداب، آقا