امتداد روضه ناخوانده

امتداد روضه ناخوانده

شاعر : حامد اهور

اي يادگار تيره ي مردان راستين
اي شاه بيت پنجم غمنامه ي امين

پروردگار درد، خداوند اشك و آه
اي ماهِ خاك خورده تنِ آسمان نشين

گشتي بهانه اي و خدا علم آفريد
ميراث دار علم خداوند عالمين

اي آفتاب، رشحه اي از روشناي تو
و اي ماهتاب در به درت در حجاز و چين

كاش از سرادقات جمال تو مي گرفت
نوري دل سياهِ سيه كارِ آهنين

لب باز كن كه تشنه ي غمنامه خواني ام
بگشا گره ز كار غزلهاي آتشين

آغاز كن چكامه ي يك دشت بي كسي
فرياد كن عروج تپشنامه اي حزين

هفتاد و دو سرود شكسته به روي خاك
يا ناله هاي قافله سالار بي معين

از دست آب آور نوميد تشنه لب
از طفل خاك خورده ي بي شير نازنين

تصويركن كه خون شود از وصفت آسمان
آن آتش فتاده به دامان و آستين

غوغاي غارت و نفَس خسته ي امام
فرياد الغياث حرم از شرار كين

از آن سري كه بر سر نيزه شد بلند
از خون تازه اي كه روان بود از وتين

از دستهاي بسته و از دستهاي باز
از چهره ي گشاده و از چشم ..... (نقطه چين)

آيينه اي كه از هدف سنگها شكست
خورشيد خون گرفته، كه افتاد بر زمين

زندان كودكان بلاديده، وصف كن
آغوش نيمه جان تو و دختري حزين

آن دختري كه كُنج خرابه ز دست رفت
تنها به عشق پادشه عشق آفرين

برگشتن تو از سفر شام، معجزه است
اي يادگار قافله ي زخمگين دين

با ياد دختري كه به خاك خرابه خُفت
خاكي ست قبر خاكي ات اي ماه پنجمين

در سينه ي تو دفن شده روضه هاي باز
تو امتداد روضه ي ناخوانده اي، ... همين