شاعر بى‏نام و نشانم مخوان

شاعر بى‏نام و نشانم مخوان

طاهر و عطار زمانم مخوان

گر چه بسا رنج زمان ديده‏ام

خار مغيلان و كمان ديده‏ام

ليك نظر بر من مسكين كند

او كه نظر بر غم شيرين كند

من ز اساطير قرون آمدم

خاكم و همراه جنون آمدم

مكر خدا خوردن گندم نبود

ميوه‏ى آدم گل گندم نبود

ميوه‏ى آدم طمعى بيش نيست

حاصل حوا بجز اين نيش نيست

اين ثمر از آدم و حوا بود

آخر آدم گِل و حلوا بود

باز در آن جامعه سر مى كشيم

جامه‏ى تزوير به بر مى‏كشيم

باز كند سجده به آدم ملوك

باز ريا كارى و علم السلوك

آتش و خاكسترم از خويش بود

كاش كه اين سر دگر انديش بود