هر چه كه بودم شده نقشى برآب

هر چه كه بودم شده نقشى برآب

نقش من افتاده به روى سراب

آينه‏اى گشته‏ام از انعكاس

رايحه‏اى بوده‏ام از بوى ياس

بوى تو از آينه هم خوش دمد

خوشتر از آن رايحه كاوش دمد

اى بشر اين جا ز عزا دانه‏هاست

جان و دل اندر ره بتخانه‏هاست

لات و هبل گشته به هر سو كمين

تا بدرد جامه‏ى روح الامين