نوح نبى رفته و جا مانده‏ايم

 نوح نبى رفته و جا مانده‏ايم

بى دل و با خوف و رجا مانده‏ايم

كشتى اگر اين دل عاشق نبرد

سيل خروشان مى و پيمانه برد

ديدى اذان راهى بتخانه شد

ديدى كه بتخانه چو ويرانه شد

سايه‏ى بيد از پى مجنون نرفت

جز ره آوارگى هامون نرفت

سبزم و از سبزى‏ام آتش دمد

زين سخنم نام سياوش دمد

آ كه به دستان دم تيغ آمدست

از دل زينبكده جيغ آمدست

از چه تو با موى خضاب آمدى؟

دست ندارى پى آب آمدى؟

اى كه به ديدار رخش قانعيد

هوش كه با كرده چنين مانعيد

واى به روزى كه ورق خم شود

شيخ و برادر همه محرم شود

افسر شاهى نه براى من است

بلكه سزاى سر اهريمن است

باغ و بهاران و چمن زار تو

ساقى ميخانه‏ى دادار تو