فتنه

اى داد كه در جامعه شد شادى فراموش

كان شادى ديرينه به غم گشته هم آغوش

انوار الهى همه در كشتى امواج

نور ازل از فتنه‏گرى‏ها شده خاموش

در ظلمت و تاريكى‏ام از نور خبر نيست

آن نور بلا ديده دلى كرده فراموش

دستار مرا دولت بيدار رها كرد

آغوش تو هم بستر پيران سيه پوش

شادى به درازا نكشد در شب يلدا

اين پنبه‏ى تابيده چرا كرده‏اى در گوش