جغد و فانوس

فرصتي ده كه من از جام جهان برخيزم

با دل بي كسي از كون و مكان برخيزم

بروم تا برسم بر در فردوس برين

تا بگويم من افتاده چسان برخيزم

پيش سجاده شب تا چه زمان بنشينم

مهلتي تا كه سحر با دل و جان برخيزم

شمدي ترس و شبي جغد و من و فانوسي

انتظاري نبود تا كه امان برخيزم

گفتم اي موي سپيدي كه چنين خسبيدي

كي ز ايمان و يقين همچو جوان برخيزم

ما كه در حين ركوعيم و سجوداز دل نيز

بهر سائيدن سر در چه زمان برخيزم

قبله گاه دل سرگشته كدام است كه من

با هدف با سرم از جان كمان برخيزم