ابرو

اى خوشا آن روز كه در سلسله‏ى مو باشم

در خَم بت شكن حلقه‏ى گيسو باشم

پر زنم با نوك ابروى تو در شط يقين

بنشينم به چمن شاهدى بر جو باشم

داس را بر كشم از جامه روم گندم زار

ساعتى هم به ميان مه و ابرو باشم

آن زمانى كه شدم رانده ز فردوس برين

بهر صد توبه لب برجك و بارو باشم