شانه شاهانه

دوش با ياد تو من ناله فراوان كردم

ناله از چشم سياه تو و ايمان كردم

با سر زلف تو و با نوك ابروى تو دوش

اين چنين خانه‏ى ويرانه به سامان كردم

رخصتى داده به دلداده و در دور فسون

بى‏سبب نى كه ورا نوكر و دربان كردم

ماجراى من و سرگشتگى و شمع خموش

با تو گويم من بى‏ارزش و ارزان كردم

به ملامت منشين ماشه ز باروت مكش

كه فداى تو شدم خويش به زندان كردم

چرخ گردون و جم و خسرو شيرين زمان

گوى ميدان شد و من هديه به چوگان كردم

حلقه‏ى زلف تو با شانه‏ى شاهانه كجاست؟

كه ز كف داده‏ام اين شادى و افغان كردم