مردگان

من چشمه‏هاى تشنه را با گريه تأمين مى‏كنم

در لابه‏لاى چشمه‏ها پروانه تعيين مى‏كنم

من سر به دامانم هنوز سر گرم ديوانم هنوز

با شعر و آه و درد و سوز چون رخنه در دين مى‏كنم

در جامه‏ى صد پينه‏ام هر پينه هست آئينه‏ام

فرهادم از فرياد خويش ايام شيرين مى‏كنم

در پيچ و تاب كوچه‏ها هر شب به عزلت مى‏روم

هر كس صلا خواند مرا جانانه تمكين مى‏كنم

صد خوشه از رنگين كمان بگرفته‏ام از اين و آن

گر فرصتى داد اين جهان جبران ديرين مى‏كنم

اى اختر از افلاك خود اى مردگان از خاك خود

روزى اگر برخاستيد من خويش پروين مى‏كنم