رجعت

جامه دانت پى در بود و در او جان تو دوش

تا ره ديگرى بگرفته ز ايوان تو دوش

ز آتش خشم تو نبود دگر اين جا قوتى

كو گرفت از منم آبى و ستد نان تو دوش

گفتم ايمان نبرد آبرو از روز نخست

او بگفتا كه برفت از سرت ايمان تو دوش