پنجِ عصر

اى دريغا مى‏رسد بر ما دمادم پنج عصر

مى خوريم ما جاى شادى ناله و غم پنج عصر

پنج عصرم تا سحر با شام يلداها يكى است

صبح صادق بگذرد چون جام با جم پنج عصر

سوى آتش مى‏رود دلها بگو كو آب خضر؟

كو حياتى تا كه نوشم ز آب زمزم پنج عصر

اين حسادتهاى بى‏حاصل ز بد چشمان كيست؟

كان سبب از مردم آرد اشك نم نم پنج عصر

منظر چشمان او در آسمان‏ها مى‏گريست

چون كه در چشمش شبابى مى خورد سم پنج عصر

كاش از سر منزل عنقا بيايد قاصدك

باخبر باشيم از ياران افخم پنج عصر

يا رب آيا مى‏شود از حوض كوثر آب خورد؟

يا فشانى ذرّه‏اى مانند شبنم پنج عصر؟