افطار

اى باد صبا نكهت خوش گير و برم يار بيار

سبدى مشك بگير باده‏ى فرار بيار

ز تمرض همه دنبال مى و افيونند

گل بى‏خار بگير تلخه‏ى بيمار بيار

صنمى آهو چشم از بلغم دوش گريخت

ميل برگشت ندارد تو به اصرار بيار

تو كه طنّازى و من آگهم از طنّازيت

جامه‏ى تور بيفكن ز تن و خرقه‏ى ستار بيار

تو برو دختر رز بوسه‏ى تو تكراريست

ور نه يك بوسه ز خال لب غمخوار بيار

ساقيا پر شده غم در دل من مى‏بندم

راه دل را قدحم از ره نيزار بيار

ز طرب مطرب ما با دف و نى مى‏آورد

آب خضرى و بگفتيم به افطار بيار

چون نبخشيد حبيبم گنهم در را بست

لعل باصر تو ز خود نى كه ز دادار بيار