كفايت

حيف از آن لحظه كه هر دم به بطالت برود

علم و عالم به طريقى به جهالت برود

عالم اهل فنا را تو به چشم دل خويش

گر نبينى همه‏ى عمر و جوانى به كسالت برود

دى جوانى بگذشت تا كه رسيدم به افول

مرده شو هم نكند ميل و كفايت برود