دو رنگ

دانه در چرخش اين سبحه مرامى دارد

سبحه با دانه‏ى ياقوتى غلامى دارد

سِحر اين چرخ به جز زهد و دورنگى نبود

رنگ بى‏رنگى اين دلق سلامى دارد

هر كه در دشت جنون با مى و مطرب باشد

عاقبت بر سر خود تاج و مقامى دارد

واژگون است تو را اى بت بر تخت نشين

همچو آن جم كه دمى تكيه به جامى دارد

چشم حسرت كش ما در ره آدينه كيست؟

او كه در ماهرخى حشمت و نامى دارد

ما و سرگشتگى و سايه‏ى هر بيد غريب

رفته بوديم پى ليلى كه دامى دارد