شهر آشوب

مژده ي وصل تو را باد صبا باز آورد

روي مه پيكرت اي جان ز چه رو ناز آورد

بگذار از نفست سينه ما خوش باشد

سينه ام بهر تو صد ناله دمساز آورد

انتظارم همه شب ز آخر شب بود كه بود

زان اذاني كه خبر زعالم آغاز آورد

شهر بي بركتم اي جان گرانمايه چسان

اشك خشكيده ي هر ديده غماز آورد

شهر ، آشوب تو شد اي ملك شهر آشوب

كه عاقبت بر تن مجنون پر پرواز آورد

دل چه گويد ز فراق تو كه چون سرو بلند

بهر هر كرده ما ديده اغماز آورد

باصر از موهبتش مور ملك ناز نكرد

بس كن اين شكوه مرا ناله خونساز اورد