مرغ هما

كى به اَقدام من آن همت آغاز آرد؟

سايه‏ى سرو قدى را به چمن باز آرد؟

آشنايم من بيگانه در اين دشت زوال

كو زلالى كه مرا چشمه‏ى غمّاز آرد؟

كى شود در كُله حاتم طايىّ زمان

صوف بخشندگى با جرأت ابراز آرد؟

به تمنّاى تو اى نرگس غايب زِ نظر

اشك انظار در اين قائله هم ناز آرد

حسرت مرغ همايون به دل پير نشست

دام و تزوير نشايد كه به پرواز آرد