بابا آب داد

مرحبا بر باده‏اى كه اكنون به ما هم خواب داد

بر قلم‏هايى چو بنگارد كه بابا آب داد

خام بود اين دل در اين ويرانه آخر پخته گشت

آفرين بر باغبانى كز جبين سيراب داد

مهر مادر را چو باران شويد از دامان او

كو برفت بابا بيامد غصه و بى‏تاب داد

آب نيسان ناودان را گر نوازش كرد و رفت

بهتر از رودى كه ما را وعده‏ى گرداب داد

رسم دلدارى بود در كام خود جان داشتن

هر كه يك جان گويد از جان، گوهرى ناياب داد