قيامت

قيامت در دل افكند، دو چشمت چون قيامت

قيامت در دو ابروست، چو راكع در قيامت

قيامت از تو پرسند، چه كردى در قيامت

قيامت سوخت مردم، چرا كردى قيامت

قيامت گفت يا رب، چه شور است اين قيامت

قيامت بنده پاداشت، هم آن دم در قيامت

قيامت كرده بيداد، به پا دار آن قيامت

قيامت گشته خضراء زِ مهرويان قيامت