هما

ديگر از عطر خوشت يار، خبر نيست كه نيست

ديگر از كِشته‏ى محصول بهارى كه اثر نيست كه نيست

آن همايى كه سعادت به منش بذل نمود

اينك از بام پريده است و دگر نيست كه نيست

اشك غم از مژه‏ى خسته‏ى دل گشت تهى

گرچه از وقت فراقش چو ثمر نيست كه نيست

ز دلش باصر تواب و غمين اين افغان

به كه گويد چه بگويد كه پسر نيست كه نيست