سايه سار

بلبل از نغمه و قمري ز نفس افتادست

جسم ليلا و شقايق به قبس افتادست

سايه سار رخ مجنون به زر و سيم چه كار ؟

كين چنين خنده ليلي به جرس افتادست

شكوه كردي تو دل از شرح فراق آزادي

ليكن آزادي كه داني به قفس افتادست

روزگاري دل و دين باخته بودم به كريم

غافل از دين كه چنين بر دل خس افتادست

دفتر غمكده را بلبل خوشخوان مگشاي

پيش هر كس كه در انبار مگس افتادست

طعنه ي زاغ و زغن نوبت بيداران است

طعمه ي زاغ و زغن زاده ، چه پس افتادست ؟

هر كه در وادي قند از شكر و شيرين گفت

همچو فرهاد غزلخوان پي كس افتادست