انديشه

مى‏كشم بر بوم خويش انديشه‏ى فرهاد را

تيشه را شيرين را صحراى بى بنياد را

بيستون را با قلم رنگى چو خاكستر كشم

در همانجا پاره سنگى صحنه‏ى فرياد را

آه در سويى دگر رنگى ندارم تا كشم

كلك بى‏مقدار را نيلوفرى شمشاد را