خضراء

ز ويرانى چه مى‏دانى كه پند است در خرابى‏ها

درون دشت بى‏رنگ است سؤال بى‏جوابى‏ها

به شوق كعبه مژگانم بسوزد چون فراق آيد

به چشمم نامه‏اى بگشا كه بينم بى‏سرابى‏ها

قيامت را برانگيزد كه طرحى نو دراندازد

خداوندى كه مى‏بخشد كژى‏ها با عذابى‏ها

مَرَنج اى زاهد از دنيا كه دنيا رنگ در رنگ است

گهى سرخ است و گه خضراء گهى امواج آبى‏ها

بيا تا در قدح ريزيم رَز و خون و جواهر را

كز آن پيمانه باز آيد صراحى از خرابى‏ها