دارا نه دارا

 چرخى كه زمانه داد ما را

بر خاك فكند و سنگ خارا

گفتيم كين چنين نكو نيست

يك گوشه چشمى يا مدارا

آن لحظه چرا زد آشكارا ؟

دارا به سرو به رو گدا را

دارا ز چه روى فخر بفروخت

فخرى كه ز ما شد او چو دارا

دردا نبود دگر نگارى

اين است سزاى ما ز يارا