پروانه

بيا تا سر كشيم پيمانه‏ها را

كه آيد نور حق ويرانه‏ها را

بيا تا از فراق يار ديرين

بگويم ذرّه‏اى افسانه‏ها را

در اين دنياى دون دنياى افيون

نماند از ما كنون كاشانه‏ها را

بسوزانيد دل غم ديده‏ام را

مسوزانيد پر پروانه‏ها را

دل ديوانه‏ام ديوانه‏تر شد

بگوييد اين سخن ديوانه‏ها را

سبويى ار شكست و مى فرو ريخت

بنوشان قطره دردانه‏ها را