2 حكايت روان از گلستان سعدي

قصاص روزگار

فرمانده مردم آزارى ، سنگى بر سر فقير صالحى زد، در آن روز براى آن فقير صالح ، توان و فرصت قصاص و انتقام نبود، ولى آن سنگ را نزد خود نگهداشت .

سالها از اين ماجرا گذشت تا اينكه شاه نسبت به آن فرمانده خشمگين شد و دستور داد او را در چاه افكندند. فقير صالح از حادثه اطلاع يافت و بالاى همان چاه آمد و همان سنگ را بر سر آن فرمانده كوفت .

فرمانده : تو كيستى ؟ چرا اين سنگ را بر من زدى ؟

فقير صالح : من فلان كس هستم كه در فلان تاريخ ، همين سنگ را بر سرم زدى .

فرمانده : تو در اين مدت طولانى كجا بودى ؟ چرا نزد من نيامدى ؟

فقير صالح : ((از جاهت انديشه همى كردم ، اكنون كه در چاهت ديدم ، فرصت غنيمت دانستم )) (يعنى از مقام و منصب تو بيمناك بودم ، اكنون كه تو را در چاه ديدم ، از فرصت استفاده كرده و قصاص نمودم )

ناسزايى را كه بينى بخت يار
عاقلان تسليم كردند اختيار

چون ندارى ناخن درنده تيز
با ددان آن به ، كه كم گيرى ستيز

هر كه با پولاد بازو، پنجه كرد
ساعد مسكين خود را رنجه كرد

باش تا دستش ببندد روزگار
پس به كام دوستان مغزش برآر

حضرت موسى عليه السلام به قارون (سرمايه دار مغرور عصرش )چنين نصيحت كرد: نيكويى و احسان كن ، همانگونه كه خداوند به تو نيكى و احسان نموده است . ))

قارون نصيحت موسى عليه السلام را نشنيد و فرجام كارش را شنيدى كه به عذاب الهى گرفتار شد، (كه زمين ، كاخ و ثروتش را بلعيد.)

آنكس كه دينار و درم خير نيندوخت
سر عاقبت اندر سر دينار و درم كرد

خواهى كه ممتع شوى از دين و عقبى
با خلق ، كرم كن چو خدا با تو كرم كرد

عرب مى گويد:

جد ولا تمنن فان الفائدة اليك عائدة

بخشش و منت نگذار كه نگذار كه نفع آن به تو باز مى گردد.

درخت كرم هر كجا بيخ كرد
گذشت از فلك شاخ و بالاى او

گر اميدوارى كز او برخورى
به منت منه اره بر پاى او

شكر خداى كن كه موفق شدى به خير
ز انعام و فضل او نه معطل گذاشتت

كنت منه كه خدمت سلطان كنى همى
منت شناس از او كه به خدمت بداشتت

براي مشاهده متن بوستان سعدي كليك كنيد

براي مشاهده متن گلستان سعدي كليك كنيد