سنت هفت تكبير احرام

سنت هفت تكبير احرام

شاعر : علي اكبر لطيفيان

چه خوب است آب و هوايي كه داريد
هميشه بهشت است جايي كه داريد

الهي روي خلوتي هم نبيند
شلوغي اين كوچه هايي كه داريد

مجال عرق ريختن هم نداديد
به پيشاني اين گدايي كه داريد

نمي خواهم اصلا بفهمم كه ما را
كجا مي برد رد پايي كه داريد

همين كه شما مي بريدم، يقينا
شبي مي رسم تا خدايي كه داريد

از امروز ناله رسان حسين است
پر فطرس بينوايي كه داريد

برايم هواي بهشتي بالا
حرام است با كربلايي كه داريد

شما با خدا با خدا با خداييد
ومن با شمايم شمايي كه داريد...

...مرا خيمه كربلا مي نويسيد
دخيل حسينيه ها مي نويسيد

دل بيقرار اختياري ندارد
اسير است و راه فراري ندارد

مقامات عاشق فنا مي پذيرد
اگر هم بميرد مزاري ندارد

كسي كه بنا نيست بي سر بميرد
چه بهتر دل بيقراري ندارد

دل بي حسين اصل و فرعش زيادي است
شبيه درختي كه باري ندارد

دل بي حسين از گل بدترين هاست
دل بي حسين اعتباري ندارد

بود ذكر سجاده هر فقيري
اميري حسين فنعم الاميري

همه زير پايند و بالا حسين است
همه قطره اند و دريا حسين است

چه رسم خوشي كه زمان تولد
كلام نخستين ما يا حسين است

حسن هم حسين است ، علي هم حسين است
محمد حسين است و زهرا حسين است

حسن يا علي فاطمه يا محمد
تجلي اين چهارتن با حسين است

همين كه به جز عشق چيزي نگفتيم
تجلي " لا ذكر الا حسين " است

گنهكارها نيز ترسي ندارند
قيامت اگر دست آقا حسين است

شه عالمينيم ، الحمدلله
غلام حسينيم ، الحمدلله

نديدم كسي را گدايش نباشد
مسلمان يا ربنايش نباشد

مسير تكامل يقينا محال است
اگر كربلا انتهايش نباشد

براي جهنم چه خوب است، هر كه
حسين بن زهرا برايش نباشد

مگر مي شود؟نه...نه... امكان ندارد
خدا باشد و كربلايش نباشد

خدايي كه دار و ندارش حسين است
مگر مي شود خون بهايش نباشد؟

يقين كشتي او نجاتي ندارد
اگر خواهرش ناخدايش نباشد

حسين آمد و بال ها گريه كردند
تمامي گودال ها گريه كردند

پر ما كجا؟وسعت آسمانت
پريدن كجا؟قبه ي لا مكانت

حسن هم به پاي تو قد راست مي كرد
ادب داشت ، پيشت امام زمانت

تو بالا نشيني ، چگونه نباشد
سر شانه هاي پيمبر مكانت

تويي سنت هفت تكبير احرام
نبي منتظر شد بچرخد زبانت

شما هر دو در حال ارتزاقيد
اگر مي گذارد دهان بر دهانت

خدا بهتر از تو ندارد اگر داشت
يقين كن كه مي داد روزي نشانت

خداوند مثل تو ديگر ندارد
شبيه تو دارد اگر ،خب بيارد