حالا تمام دار و ندار خدا شدي

شاعر : علي اكبر لطيفيان

امشب قلم زدند پريشاني مرا
با تو رقم زدند مسلماني مرا

قرآن بخوان و راه خدا را نشان بده
توحيد را نشان زمين و زمان بده

قرآن بخوان و با نفس آسماني ات
اين مرده هاي روي زمين را تكان بده

قرآن بخوان و بال مرا از قفس بگير
اندازه ي شعور پرم آسمان بده

جز با صداي عشق مسلمان نميشوم
پس لطف كن خودت درِ گوشم اذان بده

قرآن بخوان و بگو كه خدا واحد است و بس
هركه ادلّه خواست، علي را نشان بده

تو آسمان مكه اي و ماه تو علي ست
تنها دليل روشني راه تو علي ست

اي همسر خديجه، خديجه فداي تو
قربان مهرباني لحن صداي تو

پايين بيا ز كوه، دخيلي بياورند
دست توسل همگان بر عباي تو

امشب فرشته ها همه پرواز مي كنند
اطراف آستانه ي غار حراي تو

از اين به بعد چشم تمام قنوت ها
ايمان مي آورند به يا ربّناي تو

از اين به بعد شمس و قمر روي دست تو
از اين به بعد ملك و مكان زير پاي تو

يك بال هيچ وقت به جايي نميرسد
قران براي توست علي هم براي تو

احمد شدي ،كتاب شدي ،مصطفي شدي
حالا تمام دار و ندار خدا شدي

امشب كه تاج نور نشاندند بر سرت
خاليست اي نبي خدا جاي مادرت

آن بانويي كه زحمت بسيار ميكشيد
تا اين كه اين زمانه ببيند پيمبرت

اين افتخار بس كه خديجه است خانمت
اين اعتبار بس كه بتول است دخترت

اي زير سقف فاطمه ات عرش دومّت
ديدار روي فاطمه معراج ديگرت

غير از كلام حق سخني بر لبت نبود
هر ظهر جمعه وقف علي بود منبرت

هرجا كه پا نهادي و هر جا كه سر زدي
ديدي علي امير نجف را برابرت

فكر برادري؟ چه كسي بهتر از علي
از اين به بعد شاه ولايت برادرت

از اين بعد شير خدا آفتاب توست
مهر علي تمامي دين كتاب توست

شصت و سه سال زندگيت مهربان گذشت
با كيسه هاي وصله ايِ آب و نان گذشت

شصت و سه سال زندگيت بين كوچه ها
در بنده ي خدا شدنِ اين و آن گذشت

گاهي ميان دورترين خانه ي زمين
گاهي ميان دورترين آسمان گذشت

گاهي كنار سفره ي بيوه زنان شهر
گاهي كنار خاطره ي كودكان گذشت

وقت نزول ، حضرت خاكي نشين شدي
وقت صعود، ردّ تو از بيكران گذشت

آن روزها كه شعب ابيطالبي شدي
ايام درد بود ولي همچنان گذشت

اي آنكه زندگي تو خرج نجات شد
اي آنكه زندگي تو با مردمان گذشت

برگرد رنج و درد بشر را نگاه كن
اين زندگي سرد بشر را نگاه كن