سحر

در كوير كبود آتشها
خار هر شعله خيره مانده براه
اختران كورمانده در پس ابر
بردگان قوز كرده در بن چاه
مي چكد از گلوي محكومان
قطره قطره سرود دهشت و درد
مي رمد آهويي
به دامن دشت
تا برانگيزد از سياهي گرد
ليك اينجا سرد گويانند
دل به دريا سپرده موج آسا
مي خزند از كرانه هاي ظلام
تا دم صبح تا دل دريا